Tag: spelen

Categorieën
humor ja- zeggen spelen met trainen workshop

Humor-kun-de-leren.*

Wij willen humor
Keileuk.

Ik heb t al eerder gezegd en geschreven:
van de 3 basisvaardigheden die je nodig hebt om een goede provocatieve coach te worden
roept “humor” het vaakst de reactie op ‘dat heb je of dat heb je niet’.

Mensen zeggen regelmatig tegen me ’jij hebt humor’.
Dit komt vooral doordat ik van veel zaken het komische/absurde zie/begrijp wat maakt dat ik snel en vaak lach.
Ik ben een goede humor-consument.  Ik verwerk het met plezier.

Als ik daarintegen iets zeg in de trant van “ik zie het al voor me….” of ik benoem hoe tegenstrijdig ik het vind dat iemand met een strak gezicht zegt :’met mij kan je alle kanten uit’ , dan maak ik plezier (humor produceren).
Ook dit doe ik veelvuldig, ik flap er uit wat in me opkomt.

Heb ik dit van nature? Mmmjwah…. daar zit toch een hoop nurture bij.
Ik groeide op in een gezin waar vriendjes direct getest werden of ze tegen een geintje konden bijvoorbeeld. Zo niet, afgekeurd!
Ik heb humor dus geleerd.

Dus voor wie er behoefte aan heeft om humor te ontwikkelen, bij deze het Humor Stappenplan….
Humor kun- de- leren 1. Serieus!
Ga voor jezelf eens na:
* Ben je eerder een consument of een producent van humor?
* Hoe hoog is je lachdrempel op een schaal van 1-10? 1= lage drempel, je lacht snel.
* Wat levert humor -consumeren of produceren – je op?
* Welke vormen van humor gebruik je het meest?

Denk aan: letterlijk nemen, herhaling, taboe doorbreken, leedvermaak, herkenning, zelfspot, omdraaien, tegenstrijdigheid, overdrijven, vergelijken, woordhumor, sarcasme/ cynisme.

En hoe kan je dit dan doen…..
Oefenen, trainen: doen!
En als je dit niet direct bij een klant of op straat durft te doen….. begin bij een veilige leeromgeving.
Mijn kinderen zijn heerlijk oefenmateriaal wat dit betreft.  Wordt vast een jeugdtrauma…. Hoe we humor oefenen met elkaar?

We zoeken naar grappige filmpjes op youtube en spelen die dan na. Koen is een geweldige mr. Bean-imitator (overdrijven)
Axel wilde een tijd niet voorgelezen worden, maar grapjes maken voor t slapen gaan (hij was toen 7 jaar).
We bedachten samen raadsels zoals: het is lekker en staat in de wei…. een grasfrietje (woordhumor)
Beide jongens lopen bij de orthodontist, maar Axel is toch echt,echt, echt de allerzieligste (van vergelijken naar spot naar zelfspot).
We geven elkaar bijnamen voor bepaald gedrag. Kleine druppel = Ax kletst enorm veel en heeft altijd het laatste woord. Mamma-Oe = als ik schrik of iets onhandigs doe -gebeurt vaak- roep ik ‘Oe’! (letterlijk nemen, bijnamen)

Enzovoort. Het leven is een feest, maar je moet zelf de slingers ophangen, dat soort dingen.

* Humor-kun-de-leren…. p.s. dit zeg je op zijn Brabants. Met een opgeplakte snor….. ook dat – of een rode neus- creëert plezier!

Categorieën
coachen improviseren ja- zeggen spelen met trainen workshop

Het maakt geen bal uit.

Is dit de goede bal?
Is dit de goede bal?

Welke je gooit
En wat je speelt.
Als je het spel maar aangaat als trainer/coach!

Deze week had ik een begeleidingsgesprek met een coach-in-opleiding.
Zij leert ten strengste eigen input te vermijden.
Want ‘het moet immers uit de klant zelf komen’.

Met dit laatste ben ik het eens: ik ben er om de klant zichzelf te laten versterken.

Dat je daarvoor als coach niets mag inbrengen vind ik totale onzin.
Waarom zou je dit niet doen?
Bang dat je de coachee… verwart -verrast – iets verkeerds in handen geeft – de controle uit handen neemt etc?
Allemaal angst voor en miskenning van de klant.

De klant bepaalt namelijk geheel zelf wat relevant is.
Dit geeft mij de vrijheid om alles in te brengen wat in me opkomt.
Verschillende ballen te gooien.
Associatief, rationeel, fysiek, verbaal.
Vanuit de wetenschap en het vertrouwen dat de klant op pakt wat voor hem/haar -goed- is.

Door wel iets in te brengen zet ik iemand op een spoor.
Een pad waar de ander zws niet was gekomen zonder deze ‘wegwijzer’.
Vanuit de ervaring ontstaat de lering.
En is het niet passend: ‘hee, zeg maar wat je wel … wilt/ ziet/ ervaart/ nodig hebt.’
Dat geeft ook duidelijkheid.

Ik voel me  dus geheel vrij de klant verschillende ballen toe te gooien.
Het maakt immers geen bal uit of het de goede is…..
Coach, play ball!

Blije ballen
Blije ballen

 

 

 

 

Even letterlijk een praktische toepassing hiervan.
 = Gooi de goede bal =
Kringoefening bij een training.
Doelen: Leer de namen kennen, laat fouten ontstaan, samen plezier hebben.
Je hebt 1 groene bal: deze gooi je naar een ander terwijl je jouw eigen naam noemt.
Je hebt 1 blauwe bal: deze gooi je naar een ander terwijl je diens naam noemt.

Heerlijk de verwarring en het plezier dat ontstaat.
En ja: de deelnemers leren hier ook van.

Wil je leren spelen? Spelend leren?
Op 10 september verzorgt Edwin van Koeverden de LAB-workshop ’the SMART of Impro’.

En vanaf 17 september kan je je lef, daadkracht en creativiteit verhogen met de Masterclass Provocatief begeleiden.

 

 

 

 

 

Categorieën
coachen humor lachen spelen met trainen workshop

Kijk jij met plezier in de spiegel?

Lach-spiegelen met Improv.nu
Lach-spiegelen met Improv.nu

 Of word je daar niet echt blij van?

Ik vind een spiegel nogal confronterend. Was net aan t skypen, zag mezelf dus in beeld.
Dan ben ik toch geneigd om -te proberen- die wallen weg te vegen.
Maar ja…. dit is het. Dit ben ik. Of ik dat nou leuk vind of niet.

Als trainer ben je continu aan het spiegelen.
Ben jij de spiegel. Daarmee sta je dus ‘aan de veilige kant’.

Door een spiegel omhoog te houden kan je jezelf prima verbergen, nietwaar?

Ik geloof in oprechte ontmoetingen van mensen: oog-in-oog, van hart-tot-hart.
Mijn meerwaarde als trainer/coach zit m juist in het feit dat ik onderdeel van het leerproces ben.
En dat ik hierbij naar mezelf durf te kijken.
In een werkproces neem ik altijd mijn eigen inbreng onder de loep.
Waarmee helder kan worden wat glasheldere spiegeling is en wat projectie of tegenoverdracht.
Voor jullie, collega’s,  is dit natuurlijk niets nieuws.
Zelfreflectie: een vast onderdeel van ons werk.

Maar durf je hier ook mee te spelen?
Door te lachen om wat je tegenkomt.
Door bijvoorbeeld van die spiegel een lachspiegel te maken.
Juist van die dingen die jij – en/of de klant – liever niet onder ogen ziet.
Valkuilen/vervormingen.  Schaduwkanten.  Afgewezen delen.  Projecties. (Wallen 😉
Serieuze onderwerpen die over de eigenheid van mensen gaan.

Kan je hiermee spelen? Mag dat uberhaupt?
Onderzoek jezelf eens : hoe sta je tegenover lachen, het gebruik van humor in training en coaching?
1. wat zijn jouw gedachten/ overtuigingen ten aanzien van ‘iemand serieus nemen’?
2. wat doe je dan (hoe geef je: ‘ik neem jou serieus’ vorm) ?
3. wat doe je dan niet ?
4. wat bied je de ander daarmee?
5. hoe vind je het om in een serieus, doelgericht gesprek te lachen?

Anders: hoe hoog is jou lachdrempel? Op een schaal van 1 tot 10.
1 = als je alleen naar me wijst, plas ik al in mijn broek van het lachen, 10= ik ben op sterven na dood

6. heb je zelfspot? hoe vaak lach je om jezelf?
7. welk effect heeft dit: op jou, op/voor anderen?
8. lach je wel eens om anderen? wanneer ? welk effect heeft dit?
9. heb je eigenlijk gevoel voor humor? (lees hierover mijn andere blogs)

Wat heb ik daar nou aan, aan lachen …
Lachen ontlaadt, geeft lucht, genereert energie, laat je in je lichaam zakken (voelen).
Lachen maakt een verbinding tussen je linker- en rechterhersenhelft: waardoor logica en creativiteit samen kunnen stromen.
Je komt op nieuwe ideeen en inzichten.
Samen lachen (met je klant dus!) geeft verbondenheid.
Lachen is lekker & gezond.
Dus: speel eens met je zelfbeeld en kijk met plezier in de -lach-spiegel.

” Happy is he who laughs at himself; he will not go short of entertainment (Bourguiba Habib)

Voor jou in je werk….

  • kijk met twinkelogen naar een situatie/ klant.
  • wat is er grappig aan diens situatie, gedrag, gedachtengang, opmerkingen?
  • waar beleeft deze persoon plezier aan?
  • hoe kan je dit activeren?
  • dit doen!

Hier een training in volgen? Dat kan.
De eerstvolgende 1daagse Provocatief coachen zet je plezier weer op scherp.

Ink van der Horst biedt trainers en coaches speelruimte om hun professionaliteit te verdiepen en verlichten.

Wordt met plezier een betere coach!

 

 

Categorieën
Geen categorie humor improviseren ja- zeggen spelen met trainen workshop

Hee mug! ‘creativiteit zit in kleine dingen’.

Vanochtend deed ik mijn ogen open. Dat wil zeggen: ik deed 1 oog open.
Mijn linkeroog zat helemaal dicht, opgezwollen door een muggenbeet.
In de spiegel kijkend schrik: ‘ik zie er niet uit’!
En mijn eerste afspraak is een netwerkbijeenkomst…..
Allemaal nieuwe mensen aan wie ik mijn bedrijf voor mag stellen….

Er schieten gedachten door mijn hoofd: “zo kan ik me toch niet presenteren”, “wat kom ik raar over”,  “ga ik wel of niet?”
Ik voel me gefrustreerd. Hoe los ik dit op?
Een splitsecond later kan ik het omarmen.
Prima dit oog: dit is namelijk precies waar ik over ga en waar ik voor sta!
Los laten, zaken anders aanpakken, je eigen (ziens-)wijze onder de loep nemen, creatief omgaan met wat er op dit moment is….
Laat ik zelf dan eens anders naar dit gegeven kijken…. mmmm.

Dus ben ik mijn tafelpitch gestart vanuit dat dichte oog.
“Hallo, ik ben Ink en dit was een mug.”
“Hallo, ik ben Ink en links is mijn mister Hyde-kant.”
“Hallo, ik ben Ink en dit is afleidend.”
Haha, de overstap naar wat ik doe is naadloos gemaakt: ik geef trainingen en workshops in plezier.
En dat geeft energie en creativiteit.

Direct leuke gesprekken, een losse sfeer en de aandacht is gericht op wat ik doe.
Als afsluiting geef ik mijn visitekaartje, met daarbij voor iedereen een andere creativiteitstip.
Een kwestie van practice what you preach.*
Creativiteit zit in kleine dingen. maar kan een wereld van verschil maken.
Doordat je 1 andere stap zet ligt de hele weg voor je open 🙂

Bij creativiteit is een essentieel en wel eens weggeschoven onderdeel: de frustratie.
In dit filmpje wordt klip en klaar uitgelegd waarom juist die %35@#{&**!! van belang is. http://vimeo.com/38798735
Want: als de dingen goed gaan zoals je ze doet, waarom zou je dan iets veranderen?

Creativiteit ontstaat niet vanuit het niets.
Een voorwaarde voor creativiteit is :die frustratie, dat gemopper, die kriebel … om daadwerkelijk anders te gaan denken of doen.

Ik zie dat veel organisaties momenteel open staan voor het bevorderen van creativiteit.
Vanuit de context: hoe kunnen we anders omgaan met de middelen die we hebben.
Denk hierbij aan geld – formatieplaatsen – hoeveelheid werk.
Een noodzakelijke en goede ontwikkeling, want hiermee benut je eigen potentieel en creeer je meerwaarde binnen je eigen bedrijf.

Veranderingen zijn altijd spannend.
Zelfs gewenste veranderingen roepen spanning op, want dit vraagt energie en doet een beroep op andere -al dan niet aanwezige ?!- kwaliteiten.
Daarom zit er nogal wat weerstand op veranderen cq veranderd worden.
Ik wil mensen graag overtuigen: ‘ga ervoor, want de ontdekking alleen al is zo’n energyboost!’
Maar zelf ervaren is een veel betere motivator dan mij aanhoren.

Een voorbeeld: ik leer mensen in organisaties te improviseren .
http://www.improv.nu/producten/improviseren-spelen-met/inspelen-op-elkaar/
“Spelen” en daardoor nieuw ervaren verandert je kijk op zaken: zelfs op jarenlange samenwerking.
Plezier hebben geeft energie en stimuleert creativiteit.

Wil je jouw eigen creativiteit – of dat van jouw team, afdeling, organisatie- opkrikken?
Lachend leren? Op een prikkelend, positieve manier?

Je kunt me vragen voor verschillende workshops die in te zetten zijn als teambuilding, onderdeel van een vitaliteitsdag, energizer op een congres.
Zie de http://www.improv.nu/producten/plezier-de-ont-stress-factor/ voor trainingen en workshops met een hoge fun-factor.
Ik hoor graag van je!

* Saillaint detail: de eerste persoon die ik vanochtend sprak had een glazen oog…;) Hahaha.
Dat is ook het mooie van creativiteit: je verzint het niet.

Je vindt het. *

Categorieën
coachen humor improviseren ja- zeggen spelen met trainen workshop

Straaaaalen: heb plezier in falen.

Stralen kan je op 2 manieren. Schitteren. En Falen.
Vanuit improvisatietheater is je misschien de spelregel “Durf te falen” bekend.
Dat werkt geweldig op het podium: door het ‘gevaar’ op te zoeken ontstaan spanning, onverwachte mogelijkheden en spelplezier.

 

In de dagelijkse praktijk is dat iets dat velen verre van zich houden.
Nieuwe dingen, veranderingen zijn sowieso spannend, want onbekend.
“Life’s like a box of chocolates, you never know what you’re gonna get”.
Ja, leuk gezegd, maar ga daar maar eens -constructief – mee om.

 

Hierbij leven we in een afreken-cultuur, waar output-gestuurd gewerkt wordt en je door een mislukking op straat kunt komen te staan. Eng!
En wat te denken van de paradox: mislukking is not done enerzijds en tegelijkertijd moet je leren van je fouten. ???
Heeft er iemand geleerd te lopen zonder te vallen, een rijbewijs gehaald na/in de eerste les?
Bij fouten maken kijken we rationeel vooral naar wat je dan anders gaat/moet doen.
Dat maakt fouten maken uiteindelijk weer een succes.
Een perfecte manierom fouten maken weer naar resultaatgerichtheid te sturen en onder controle te krijgen.
Want controle hebben: dat vinden de meeste mensen fijn.

 

De ‘fout’ zelf: daar moet je niet te lang bij stil staan…. want…..??
Dat doet zeer, is eng (wat kan er nog meer gebeuren?) en beantwoordt niet aan het beeld dat je van jezelf hebt/ wilt hebben.

 

Wat jammer!
Laat ik nu weten dat juist het stilstaan bij mislukkingen ontzettend veel ruimte voor groei geeft. En plezier.
Ik gun daarom eenieder faalplezier.

 

Afgelopen dinsdag deed ik in een workshop de spel-oefening: 3-op-een-rij.
Zoals je begrijpt sta je met 3 op een rij. Je hebt geen oogcontact met elkaar, maar kijkt naar je ‘publiek.’
Je overlegt niet. De opdracht is : Zeg gelijktijdig “Hee” en til gelijktijdig je linkerbeen op.

 

In het eerste groepje zat iemand die bedacht: ‘ ik til mijn been in een bepaald ritme op, net zolang tot de anderen meedoen.
Ik stuur, zij volgen en dan lukt het.’ Nu waren die anderen echt niet dom en voegden zij zich al ras.
Resultaat gehaald en opdracht vervuld.
Maar hadden ze het in dit proces fijn gehad? Nou nee, niet echt.
En het publiek, hoe vonden zij dit om naar te kijken? Tja, doet niet zoveel. Is eigenlijk nogal saai.

 

Ik vul de opdracht aan met: “Laat het ontstaan. Geef je over aan het proces.”
Hierop ontstond een enorme spanning: alledrie stonden ze met ingehouden adem te wachten tot “het” zou gebeuren.
Zowel de ‘spelers’ als het publiek kregen het er benauwd van…

 

Na de volgende aansporing: “Probeer, doe maar iets en heb daar lol in” werd de impasse doorbroken.
Hier een arm, daar een been, “hee” voor/ door/ achter elkaar. Doen. Ervaren. Weg met die controle.
Hilariteit: zowel bij de spelers als bij het publiek. Hahaha: het gaat fout. Hahaha: ik doe het verkeerd.
Hahaha: het geeft helemaal niks. Hahaha….
Alledrie stonden ze te straaaalen.
En het moment van gelijktijdigheid werd net zo goed en binnen ongeveer dezelfde tijd bereikt! Opdracht met veel gelach volbracht.

 

Het behalen van het resultaat was daarmee geen hard werken, maar een vondst, een cadeautje van gedeelde actie en plezier.
In mijn ogen een waardevolle ontwikkeling/ ontdekking.

 

Wil jij zelf leren hoe het is om los te laten, te spelen in je werk en tegelijkertijd -meer dan-  je doel te bereiken?
Met je team of persoonlijk?

 

In trainingen, workshops  Inspelen op elkaar en bij persoonlijke ontwikkeling/coaching bied ik professionals speelruimte om hun vakmanschap te verdiepen.

 

Je bent van harte welkom.