“Ink laat je lachen om je leed” staat er in de aankondiging van mijn workshop.
Wow. Da’s heel wat. Zeker in deze setting.
De workshop heet “De kunst van het motoronderhoud”en ik verzorg deze voor ouders van een kind met autisme.
In het kader van een verwendag – www.verwendagouders.nl – worden deze vrouwen en mannen 1 hele dag in het zonnetje gezet.
Motoronderhoud plegen en daarmee jezelf centraal stellen: dat dit op zich al een hele kunst is blijkt wel tijdens de workshops:
– Mijn gebruikelijke opmerking ‘mobiel uit’ laat ik achterwege, want sommige ouders worden in 1 uur meerdere malen gesms-t door het thuisfront.
– Op mijn startvraag “hoe tank jij bij?” zegt een moeder fel : “Niet!”
Gelukkig mag ze hier nu toch zijn.
– En aan jezelf denken/ over jezelf praten is best lastig… zeker als er over je kind zoveel te zeggen valt.
De aanhef van mijn workshop zegt verder:
“Hoe zorg je als ouder voor jezelf in de drukke en moeilijke situatie thuis?
Hoe ontspan je, hoe laad je op, wat houd je aan de gang?
Ink laat je lachen om je leed en helpt je om je speelruimte te vergroten”.
Als de vraag om ondersteuning van je kind enorm groot is en -bijvoorbeeld- ieder woord afgewogen moet worden, is er niet zoveel speelruimte.
Daar kan je het behoorlijk benauwd van krijgen.
In het uurtje dat ik heb ga ik dus eerst letterlijk beginnen met: ademhalen.
Want dat vergeten de ouders bijna, om ook –echt- op adem te komen.
Ik haal het vliegtuig-voorbeeld aan.
Daar staat standaard: “in geval van zuurstoftekort eerst uw eigen masker opzetten en daarna uw kind helpen”.
Een aantal ouders kijkt alsof ze het in Keulen horen donderen.
Diep zuchten en in je lijf zakken. Dat hoofd maakt overuren en gaat hier uit!
We gaan lekker bewegen en zeggen: “HAHAHA”.
Voor sommigen een boer-met-kiespijn HAHAHA.
We doen ‘gekke oefeningen’. Oefenen = “Fake it till you make it.”
Dat werkt. Het werkt ook nu weer.
Van ‘doen-alsof ‘ …… naar -> ‘….. voelen dat.’
He. Zucht. Tranen van het lachen. Tranen. Lachen. He. Zucht. “Goed – heel goed – jee!” Laughing Out Loud.
Aan het eind van de workshop vraag ik nogmaals: “wat ga je doen om jezelf op te laden?”
Dat varieert:
“ tijd voor mezelf claimen”
“ mijn motor weer van stal halen”
“ yoga”
“ eerst diep ademhalen voor ik iets doe of zeg”
“ vanavond tegen mijn kinderen vertellen wat ik hier gedaan heb en met hen nep-lachen: eens kijken hoe dat werkt”
“ tegen mijn partner/mezelf zeggen dat ik ook de behoefte mag hebben om op te laden”
“ die ene lijst met ‘500-punten-om-een-ander-te-irriteren’ in de kamer hangen”…-> de gedachte hieraan maakt deze moeder spontaan aan het lachen 😉
Lachen lost geen problemen op. Ook als het pijn doet kan en mag je lachen.
Lachen is heerlijk.
Lachen haalt de knopen uit je lijf en je hoofd. Lachen geeft plezier, energie en verbondenheid. Lachen geeft speelruimte.
Lachtipje: zet een foto met een lachend persoon binnen handbereik. Zien lachen doet lachen.
Om te lachen? In de speeltuin…